Pani z wieży

Antek przez następne kilka miesięcy zachodził w głowę, czemu starszapanna Baranowska przy każdym spotkaniu na jego  widok płonie ognistymrumieńcem, skoro wcześniej traktowała  go jak zwykłego kolegę. A ona, kiedy na niego wpadała, znów miała przed oczami jego nagie pośladki, które mogła podziwiać w pełnej krasie, dokładnie oświetlone blaskiemksiężyca. Syn zarządcy podczas któregoś spotkania dodał dwa do dwóch i doszedł do wniosku, że panienka z dworu skrycie się w nim podkochuje. Ładna i zamożna stanowiła smakowity kąsek na matrymonialnym rynku.